Kunstgeschiedenis voor de iPad


Lijst van termen en begrippen

(placeholder)

Skeletbouw

Constructietechniek waarbij een bouwwerk is samenge­steld uit een raamwerk van dragende delen (het skelet) en waar wanden, muren, vloeren, plafonds en ramen als losse, en meestal betrekkelijk lichte, delen worden ingepast.


Ske­letbouw is vooral sedert het einde van de 19e eeuw een veel­ gebruikte techniek, vooral dankzij de toepassing van staal, ijzer en gewapend beton.


In zekere zin kunnen we echter ook bij de gotische kerken van skeletbouw spreken. Dat skelet wordt daar gevormd door zuilen, pijlers, schalken en ribben. De druk van de ge­welven wordt via de ribben en luchtbogen geconcentreerd op pijlers en steunberen, zodat de wanden minder belast worden. Vandaar dat er bij de grote gotische kerken veel ruimte was voor glas-in-lood ramen, die door het breekbare karakter van het glas natuurlijk geen en­kele dragende functie konden vervullen.


Skeletbouw: het koor van de gotische kathedraal van Beauvais.